Op dinsdagochtend was er een bus geregeld, vrijblijvend beschikbaar gesteld door Wassink Autogroep, die vol stond met fleurige plantjes. Het plan was om op deze eerste dag van de actie de Ringlaan en de wijk de Valendries aan te doen. Rond tien uur vertrokken we met een aantal collega’s vanuit kantoor en we wandelden naar de Ringlaan. Om vanuit daar met groepjes van twee personen, op gepaste afstand, aan te bellen bij de bewoners. Gewoon even wat gezelligheid aan de deur, een praatje maken en vragen hoe het met de mensen gaat. Of het nog gaat en of we ergens ondersteunend in konden zijn. Het plantje zetten we op de grond voor de voordeur samen met een mooie kaart van onze organisatie met de titel: Hoe gaat het met je?
De verraste blikken op de gezichten van de mensen als ze het fleurige plantje zagen deden ons deugd. En zo ontstond er ruimte voor mooie gesprekken. Soms ontstonden er ook verdrietige gesprekken, niet iedereen heeft het gemakkelijk. Het werd ons al snel duidelijk dat over het algemeen mensen voor elkaar zorgen. Dat was fijn om te merken. Voor de mensen die misschien niet terug kunnen vallen op een ander, daar kan onze kaart houvast bieden. Mensen kunnen ons altijd mailen of bellen, mochten ze ergens mee zitten of ergens tegenaan lopen.
Dat ons bezoek gewaardeerd werd, dat was duidelijk. Mensen namen de tijd om te kletsen en ze gaven aan hoe leuk ze het vonden dat wij van MeerVoormekaar voor de deur stonden om te kijken hoe het met ze ging. We ontvingen ook nog een hartverwarmend digitaal bericht: Superleuk bloemetje ontvangen van jullie! Wat een leuk initiatief om langs te gaan bij de bewoners van Wijchen om te kijken hoe het gaat!
En van onze kant uit gezien: het was ook ontzettend leuk om te doen. Je maakt van alles mee op zo’n dag. Zoveel gezichten, zoveel verhalen. Voor mij persoonlijk was het een leerzame dag. Omdat ik altijd vanuit kantoor werk was deze bloemetjesactie een welkome afwisseling. Al jarenlang hoor ik de verhalen van mijn collega’s die in de wijken werken en nu maakte ik daar zelf deel van uit. Het is bijzonder om een kijkje achter de voordeur te krijgen en het face-to-face contact te ervaren.
Het laatste plantje mochten we geven aan een broer en zus. Meneer was eind 70 en mevrouw was eind 80 jaar. Meneer zorgde voor zijn zus. Een mooi stel samen. Ze kletsten honderduit, gezamenlijk staande in de voordeur en na een vrolijk gesprek namen we met een tevreden gevoel afscheid van elkaar en van deze bijzondere dag.