Hulp vragen is voor veel mensen niet zo makkelijk. Best gek, want de meeste mensen willen graag een keertje boodschappen doen, de hond uitlaten of voor je koken.
Juist in deze spannende, rare tijd van de coronacrisis zien we dat heel veel mensen spontaan hun hulp aanbieden aan een ander. En dat is mooi. We zien Facebookgroepen als Coronahulp Wijchen en Coronahulp Maas n Waal en ook via WijWijchen bieden mensen hun hulp aan onder de kop “Elkaar Helpen”. Maar hoe zit het met de mensen aan de andere kant, die wel een beetje hulp kunnen gebruiken. Durven die wel om hulp te vragen? En kennen we ze wel?
Het zit in de mens om zelf je boontjes te willen doppen, zeker in ons, nuchtere Nederlanders. We willen zelfstandig en lekker onafhankelijk zijn. Om hulp vragen hoort daar niet bij, want dan voelen we ons bezwaard. We willen de ander niet tot last zijn of schamen ons dat we het zelf niet redden. Dat is helemaal niet nodig. Het inschakelen van hulp is een bewijs van verantwoordelijkheid nemen voor je eigen welzijn en dat is juíst zelfredzaamheid. Bovendien is uit verschillende onderzoeken gebleken dat mensen graag anderen helpen, ze springen graag bij als het nodig is. Het kwetsbaar opstellen van de hulpvrager ziet de omgeving als een signaal van vriendschap en vertrouwen. Hoe voelt het als jij iemand helpt? Vaak geeft je dat een fijn gevoel. Gun dat gevoel iemand anders ook als diegene jou wilt helpen.
De neiging is groot om de vraag “Hoe gaat het nu?” te beantwoorden met: “Het gaat wel.” Wie eerlijk zegt dat het even niet zo lekker gaat, geeft anderen de kans om hulp aan te bieden. Krijg je die hulp aangeboden, maak dan je hulpvraag concreet: “Ik heb fruit nodig, maar kan zelf niet naar de supermarkt.” “Ik heb vervoer naar de huisarts nodig.” “Kan iemand mijn hondje tussen de middag uitlaten deze week?”
Net als hulp vragen, is het aanbieden ervan ook niet altijd even vanzelfsprekend. Hoe attent het ook lijkt om te zeggen: “Je kunt me altijd bellen.”, de kans is groot dat die telefoon niet gaat rinkelen. Wie echt iemand wil steunen, kan het beste goed luisteren en vragen: “Wat heb je nodig?” En bel eens aan of stop een briefje in de brievenbus bij die buur waarvan je weet dat hij zijn huis niet uit kan of durft.
Voor mensen die niet veel familie of vrienden naast de deur hebben wonen is het handig dat er digitale mogelijkheden zijn om hulpvragen en aanbod aan elkaar te koppelen. Je kunt ook altijd je vraag stellen aan MeerVoormekaar, wij helpen je graag!
En wat zou het mooi zijn als we elkaar ook na deze coronacrisis blijven helpen, aandacht voor elkaar houden en het weer gewoon gezellig met elkaar hebben. Klinkt misschien ouderwets, maar is gelukkig weer helemaal van deze tijd!
Jeanny Evers
Coördinator Vrijwilligerscentrale, MeerVoormekaar