Naar de dierentuin met de bus
Op maandag 4 oktober stond er een dagje naar de ZOO op de planning. Dit was een activiteit in de Week tegen Eenzaamheid, georganiseerd door MeerVoormekaar. Rond half tien verzamelde de groep mensen die zich hiervoor op hadden gegeven bij de bus, die bij het Mozaïek geparkeerd stond. Bij sommige mensen zag je wat spanning op het gezicht en voor sommige was het even onwennig, maar volgens mij had iedereen er wel zin in. Niet alleen de mensen die zich aangemeld hadden maar ook het personeel van MeerVoormekaar dat meeging had er zin in. Het weer was een zegen, de dag ervoor had het veel geregend, nu was het droog. Dat zat alvast mee. Nadat we in de bus waren gestapt begonnen we aan de rit richting Overloon.
Honderduit kletsen in de bus : reisliefhebbers ontmoeten elkaar
Na een tijdje rijden verwelkomde Annette, de directeur van MeerVoormekaar, iedereen met een praatje. Er werd gelachen en instemmend geknikt. Daarna deelden we flesjes water uit aan de mensen. Toen we dat deden bedacht ik me dat we thermoskannen met koffie en thee hadden moeten meenemen. Het was een rustige rit. Tegen de tijd dat we in Overloon aankwamen, stond er een koude wind maar ook was er een bescheiden zonnetje te zien. Iedereen verliet de bus en voor de mensen die moeilijk ter been waren hadden we rolstoelen meegenomen. We begonnen aan de wandeling door het park.
Die ochtend maakte ik kennis met een mevrouw die in de rolstoel zat. Ondanks dat direct oogcontact maken in die situatie lastig is, kletsten we over van alles en nog wat. Mevrouw was bereisd en ze had veel te vertellen over de jaren die ze in andere landen had gewoond. Zoals over haar leven in West-Indië en ik, reisliefhebber en ook al aardig wat van de wereld gezien hebbende, we hadden gespreksstof genoeg. Overal zag je mensen samenlopen en kletsen. Iedereen genoot van de dieren en van de dinosaurussen die her en der in het park stonden. Er werden veel foto’s geknipt. Die fotomomenten waren momenten dat de groep zich automatisch verzamelde en dat zorgde voor plezier en gepraat. De warmte van de zon maakte de dag net nog wat aangenamer.
Gezellige lunch met kroketten
Al snel was het tijd voor de lunch en dat verliep wel wat rommelig. Er bleek ziek personeel te zijn bij de ZOO. Ze hadden buffettafels opgemaakt. Wij, het team van MeerVoormekaar, vulden manden met brood, en daarmee gingen we langs de tafels. Zo ook met de kroketten, broodbeleg en sap. De behoefte aan koffie was groot na de cafeïne loze ochtend. Helaas, er was iets niet goed gegaan dus dat duurde nog even. Toen iedereen voorzien was van lekkers en ik om me heen keek zag ik lange tafels, waaraan iedereen zat te smullen en te kletsen. Het was ontspannen, er hing een gemoedelijke sfeer en het was gezellig. En toen kwam eindelijk de koffie! Ja, en in plaats van de dierentuin weer in te gaan, bleven we lekker zitten met ons bakkie leut. Gewoon nog even gezellig kletsen.
Waar spreken we af? Bij Koffie met Leonnie? Goed idee!
Al snel was het alweer tijd om richting de bus te gaan. Het viel me op en dat vond ik fijn om te merken, dat mensen op het gemak waren. Ze vertelden dat ze zo genoten hadden van dit uitje. Waar aan het begin van de dag nog wat ongemak was, zo anders was de sfeer en de omgang met elkaar nu. Er werd spontaan afgesproken om elkaar weer te ontmoeten tijdens: koffie met Leonie. Ook een activiteit van MeerVoormekaar. (Die activiteit vindt op het moment van schrijven plaats. Van Leonie hoorde ik dat er ruim 40 mensen gekomen zijn.) Eenmaal weer terug bij het Mozaïek stapte iedereen uit de bus en mensen bleven nog even kletsen met elkaar. Het was echt een geslaagde dag.
Bedankt!
Voor alle lieve mensen die mee zijn geweest naar de ZOO: Wij, het team van MeerVoormekaar, wat hebben we van jullie (levens)verhalen, gesprekken en gezelschap genoten. Het was een dag met een lach en soms een traan. Ook voor ons was het een bijzondere en fijne dag. Hartelijk dank daarvoor, we denken er met plezier aan terug. Zien we jullie de volgende keer weer?
Hartelijke groeten,
Thea van Lotringen