Marikencafé Wijchen
Door Roy Quist, sociaal werker MeerVoormekaar
Kanker is één van de meest voorkomende ziektes die ons land kent. Zo is het niet ondenkbaar dat kanker ook in Wijchen in meer of mindere mate voorkomt. Om aandacht te vragen voor dit onderwerp is MeerVoormekaar in contact gekomen met het Marikenhuis en heeft vrijwilliger Ank Geenen hierover gesproken. Ank Geenen woont zelf in Wijchen en is 1 jaar actief bij het Marikenhuis in Nijmegen. Daar helpt zij mee bij verschillende activiteiten. Zij vertelt over haar ervaringen die zij heeft met kanker én waarom het Marikenhuis zo belangrijk is.
Wie ben jij?
Jeetje wat een grote vraag, hoe moet ik hier op gaan antwoorden? Nou ik zal het proberen. Ik ben Ank Geenen, moeder van 3 volwassen kinderen en ik ben getrouwd met Gerrit.
Hoe raakte jij verzeild in het Marikenhuis?
Zeven jaar geleden kreeg ik te maken met de ziekte kanker. Tijdens mijn ziekteproces was ik vooral bezig met overleven en weer gezond worden. Toen ik weer gezond werd, vond ik het belangrijk (vooral voor mijn sociaal emotioneel welbevinden) om weer tot nut te zijn. Voor mezelf en anderen. Ik ben toen op zoek gegaan naar vrijwilligerswerk en kwam zo uit bij het Marikenhuis.
Voor we inhoudelijk op het Marikenhuis ingaan, wil je iets delen over jouw ziekteproces?
Dat wil ik. Het begon bij mij nadat ik mij ogenschijnlijk verslikte in een rijstkorrel. De periode daarna ging het eten steeds moeizamer. Ik kreeg passageklachten. Tijdens een etentje met mijn man kreeg ik het eten weer niet doorgeslikt. Ik raakte lichtelijk in paniek en kreeg ademnood. Ik spoedde mij naar het toilet en moest daar overgeven. Ik ben daarna zo snel mogelijk naar de huisarts gegaan en niet veel later belandde ik in het ziekenhuis. Na verschillende onderzoeken (biopt, gastroscopie etc..) kwam daar na 10 dagen de diagnose ‘kanker’. Om precies te zijn, slokdarmkanker!
Dat was schrikken, zo lijkt mij.
Net wat jij zegt, het sloeg in als een bom. Tot dat moment was ik een gezonde en levenslustige vrouw. Met dat nieuws was het net alsof alles wegviel en leek het alsof ik mij grote zorgen moest gaan maken over mijn voortbestaan. Mijn leven hing aan een zijden draadje.
Het was kantje boord?
Ja, nou laat ik het zo zeggen; ik heb een hekel aan achtbanen, maar nu kwam ik dus terecht in één van de vele rollercoasters, van de ene medische behandeling naar de andere en van verlies van gezondheid, na ruim 1 jaar, op zoek naar de nieuwe ‘Ank Geenen’. Zo ontspon zich een nieuw vraagstuk in mijn leven. Namelijk wie ben ik na deze ziekte?
Van huis uit is Ank juriste en werkte zij vroeger bij de Provincie Gelderland. Daar had zij het enorm naar haar zin. Toen zij ziek werd is zij van de één op de ander dag niet meer kunnen gaan werken waarna na 3 jaar haar baan definitief ontbonden werd. Tijdens het ziekteproces kwam zij onder meer terecht in een verpleegtehuis waar zij kon worden verpleegd en zo kon werken aan haar herstel. Uiteindelijk herstelde zij en toen viel het haar op dat zodra de medische wereld je gezond heeft verklaard het eigenlijk nog niet klaar is. (Al denkt de medische wereld dat het wel klaar is.) Het aspect met betrekking tot het sociaal emotioneel welbevinden kreeg naar haar smaak te weinig tot geen aandacht. Terwijl dit natuurlijk minstens zo belangrijk is.
Ank Geenen is spiritueel en heeft hierin verschillende cursussen en activiteiten gevolgd. De reden hiervoor is simpel; zij voelde dat het op welzijnsgebied niet goed met haar ging. Door actief aandacht te schenken aan haar geestelijk welbevinden had zij goed ingeschat dat dit nét zo belangrijk voor haar herstel zou zijn als het medisch traject dat zij succesvol had afgesloten.
Immers wist zij maar al te goed dat zij voor zichzelf moest gaan zorgen. Want een dergelijke ziekte als ‘kanker’ meemaken is heftig. Veel mensen krijgen er mee te maken en het hakt er in. Niet alleen bij hen die het treft maar zeker ook degene die om hen heen staan. In het geval van Ank gaat het om haar man en 3 kinderen. Ank geeft hierin aan; “dat zij zich soms wel eens heeft ‘ingehouden’ om hen te beschermen.” Ze wilde hen niet opzadelen met het leed die zij doormaakte. Het liefste had zij op dat moment ook iemand anders als gesprekspartner gehad die haar beter kon begrijpen. Misschien iemand die zelf ook de ziekte had doorgemaakt. Noem het maar een lotgenoot. Vaak zijn dat toch de mensen die weten waar je het over hebt en aan één woord genoeg hebben. En je eigen familie maakt het op een andere manier mee, die op hun manier ook heel intens is, maar niet hetzelfde gevoel of beleving heeft zoals jij dat doormaakt.
Het Marikenhuis, vertel eens, wat is dat voor een huis?
Nou het is niet perse een huis, maar meer een organisatie die er op gericht is psychosociale ondersteuning te bieden aan mensen getroffen door kanker. Dit in de ruimste zin van het woord. Je kunt er terecht als je bijvoorbeeld lotgenoten wilt treffen. Dus mensen die nét als jij de ziekte doormaken of hebben door gemaakt, of nabestaanden zijn. Maar bijvoorbeeld ook als je onder behandeling bent van een arts, dan kun je vragen of iemand vanuit het Marikenhuis het medisch gesprek met je voorbereid. Er werken ook oud artsen in het Marikenhuis. Het Marikenhuis geeft informatie en organiseert tal van bijeenkomsten voor mensen getroffen door kanker maar ook voor hun naasten. Op maandag tot en met donderdagmiddag kun je altijd binnenlopen met vragen of gewoonweg voor een luisterend oor. Op onze website marikenhuis.nl staat uitgebreid wat wij allemaal te bieden hebben.
Je kan wel stellen dat het Marikenhuis zich inzet om mensen getroffen door kanker ook op een andere manier te helpen dan we tot nu toe gewend zijn. Namelijk; door psychosociale ondersteuning naast of na medische behandelingen.
Is het Marikenhuis al bekend in Wijchen?
Dat is op dit moment nog onvoldoende het geval. Het Marikenhuis heeft wel het voornemen om ook de inwoners van Wijchen te gaan bereiken door hen te informeren over wat zij zoal doen.
Hoe gaan ze dat doen?
Dit interview is al een eerste stap. Wat hierna volgt is een Marikencafé dat zal plaatsvinden op 15 mei in het Noorderlicht in Wijchen. Vanaf 19:30 tot 21:00uur. Naast de kennismaking staat het thema ‘werk en kanker’ op het programma. Deelname is gratis en aanmelden hiervoor is niet nodig.
Tot slot, wat is jouw boodschap voor onze lezers?
Nadat ik niet meer ziek was, wilde ik niets liever dan zo zinvol mogelijk verder leven. Dus elke dag wanneer ik opsta vraag ik mij af; “waar word ik blij van?” en dat probeer ik zoveel mogelijk te doen.
